นิยาย หวนรัก...คืนใจ... (จบแล้วจ้า) : Dek-D.com

จบแล้วจ้า ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านมากจ้า (ปิดตอนที่เหลือภายใน สค นี้น้า)

***เล่ม 2***

เปลือกตาที่หนักอึ้งเพราะฤทธิ์ของสุรามากมายที่ดื่มเข้าไปพยายามอย่างหนักที่จะยกขึ้นเพื่อมองว่าใครกัน ที่กำลังใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดใบหน้าและลำคอให้อย่างเบามือ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสุราหรือแสงสีเหลืองอมส้มที่ทำให้เขาต้องตะลึงจนตาเบิกโพลงเมื่อเห็นใบหน้าตรงหน้าถนัด แต่ใจยังค้านว่าไม่มีทางเป็นไปไม่ได้ ด้วยนางผู้นั้นไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกแล้ว

“อาเจิน” ใช้มือหนึ่งยึดมือที่กำลังเช็ดหน้าให้เอาไว้ ก่อนจะหลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อมองให้แน่ใจว่าภาพที่เขาเห็นเมื่อครู่ไม่ใช่ภาพลวงตาจากความมึนเมาสุราจำนวนมากที่ได้ดื่มมาจากงานเลี้ยงที่จวนอัครเสนาบดี

ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่แกะมือเขาออกอย่างนุ่มนวล รอยยิ้มบาง ๆ จากเรียวปากสีอ่อนที่แสนคุ้นตาคุ้นใจ ไม่เพียงเท่านั้นกลิ่นน้ำหอมซึ่งนางสกัดด้วยตนเองจากดอกกุหลาบซึ่งมีความหอมอ่อน ๆ ทำให้รู้ว่าเป็นนางแน่แล้ว

“นี่ข้าฝันอยู่ใช่หรือไม่” ลูบมือเรียวที่วางผ้าในมือลงแล้ว สัมผัสเย็นจากอะไรบางอย่างที่บริเวณข้อมือเล็ก ๆ นั่น ทำให้รู้ว่าสิ่งนั้นคือกำไลหยกที่เขาเคยมอบให้นางเป็นของแทนใจ เมื่อครั้งที่ได้ตกลงคบหาเป็นสหายที่รู้ใจกัน

หากนี่เป็นความฝัน เขาย่อมทำตามใจตนเองได้ทุกอย่างสิ ชายหนุ่มรั้งร่างแน่งน้อยจนนางมาเกยอยู่บนอก ก่อนจะพลิกร่างขึ้นทาบทับทันที สองมือของนางถูกกดให้แนบอยู่ที่หมอน เพื่อขัดขวางไม่ให้นางขัดขืนเขาได้ดั่งใจคิด

ฝ่ายรุกไล่ตาโตเมื่อริมฝีปากถูก คนที่เขาทาบทับอยู่ขยับเอาริมฝีปากของนางเข้ามาแตะอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเอนศีรษะลงบนหมอนตามเดิม ดวงตาวาวใส ริมฝีปากระเรื่อเผยอขึ้นเล็กน้อย ทำให้ความยับยั้งใจพังทลายลงในทันที

แสงเทียนดับลงตั้งแต่เมื่อไหร่ ผ้าม่านคลุมเตียงทั้งสองด้านถูกคลี่ออกตั้งแต่เมื่อใด ไม่มีผู้ใดบนเตียงนอนสนใจ สองร่างกอดรัดกันแนบแน่น เสียงลมหายใจหอบกระชั้น เพื่อตักตวงช่วงเวลาที่มีการและกัน ที่หลี่หลิวหยางรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเป็นเพียงฝันหวานของค่ำคืนนี้เท่านั้น สองมือที่หยาบขึ้นกว่าเมื่อครั้งที่ทำหน้าที่เป็นราชองครักษ์อยู่ในวังหลวงลูบไล้ไปตามท่อนแขนเรียวทำให้ผิวที่ค่อนข้างเย็นเริ่มอุ่นขึ้น การตอบสนองอย่างเต็มใจทำให้เพลิงปรารถนาลุกโพลงขึ้นมา

ความรู้สึกเจ็บแปลบเมื่อถูกรุกรานอย่างลึกล้ำถูกจุมพิตแสนหวานล้ำทำให้ความรู้สึกนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่ทุกอย่างดำเนินไปตามครรลองท่ามกลางเสียงลมหายใจหอบกระชั้นสลับกับเสียงครวญครางแผ่วชวนให้หวามใจ

ช่วงเวลาแห่งความเร่าร้อนถูกจุดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งร่างเปล่าเปลือยทั้งสองร่างกระตุกพร้อมกันอย่างแรงในครั้งสุดท้ายเมื่อไปถึงฝั่งฝันอันแสนร้อนแรง สองร่างนอนก่ายกอดและหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

***เล่ม 1***

กลีบกุหลาบหอมกรุ่นถูกโปรยลงไปในแม่น้ำ ก่อนที่โถเคลือบสีขาวขุ่นจะถูกเปิดออกแล้วเทเถ้ากระดูกที่อยู่ภายในลงบนผืนน้ำ เถ้าที่เบาดูดซับน้ำเข้าไปไม่นานก็ค่อย ๆ จมหายลงไปใต้ผืนน้ำที่กระเพื่อมเป็นจังหวะอย่างเนิบช้า

เหลือไว้เพียงกลีบกุหลาบสีชมพูอ่อนและสีขาวที่ลอยอยู่เหนือผืนน้ำ เมื่อหันกลับมาอีกครั้งชายหนุ่มยังทันได้เห็นรอยยิ้มกว้างขวางแจ่มจ้าเสียจนดวงตะวันที่อยู่บนท้องฟ้ายังต้องหลบทางให้ ก่อนที่จะเลือนหายไปตลอดกาล

“…ลาก่อน…หลี่หลิวหยาง…ข้า…รัก…เจ้า…ตลอดไป…”

“…อาเจิน…อย่าไป…อย่าจากข้าไป…อาเจิน…”

เสียงตะโกนดังก้องไปทั่วผืนน้ำ ทำให้ร่างหนึ่งในชุดสีเทาอ่อนซึ่งเร้นกายอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ได้แต่กำมือทั้งสองข้างเอาไว้แน่น ใจหนึ่งอยากพุ่งเข้าไปหาเพื่อบอกความจริงให้เขาคลายความเศร้าโศก แต่ถูกอีกใจห้ามเอาไว้เสียก่อน

“เจ้ารอข้าอีกหน่อยเถิด…ข้ารับรองว่าอีกไม่นาน เราสองคนจะได้อยู่เคียงข้างกันตลอดไป..รอข้านะ…”

สายลมแผ่วพลิ้วพัดเอาไอเย็นจากแม่น้ำเข้ามา ท่ามกลางแสงแดดร้อนแรง เพียงพริบตาร่างในชุดสีเทาเข้มก็หายไปจากหลังต้นไม้ใหญ่ ทิ้งเอาไว้เพียงเสียงลมที่กระทบกับใบไม้ของต้นไม้ที่ขึ้นกันอยู่อย่างแน่นหนาในป่าแห่งนั้น